Rozdział 1

Ilona

Nowa szkoła. Znowu. Pewnie i tak nie zdążę wszystkich dobrze poznać, a już rodzice znajdą inne miejsce pracy. Jestem przyzwyczajona do tego że często zmieniam szkołę jednak chciałabym znaleźć jakiś przyjaciół na stałe. Za każdym razem słyszę, że to już ostatni raz kiedy się przeprowadzamy. Skąd mam teraz wiedzieć czy może ten nie będzie ostatni?

Zawsze jest jakaś szansa. Zawsze robię sobie taką nadzieje jednak nie potrzebnie. Ale i tak zawsze wychodzi na to, że musimy się wyprowadzić. Jeszcze tak trudno mi jest nawiązać nowe znajomości. Jestem bardzo wstydliwa. Nie mówię od razu wszystkiego o mnie, boję się, że gdy będą znać całą prawdę, już w ogóle nie będą mnie lubić. Czuje, że nie jestem sobą i źle mi z tym. Staram ubierać się jak zwykła nastolatka jednak nie podobają mi się to. Ale to co naprawdę mi się nie podoba, nie pasuje do mnie i myślę, że przez to byłabym od razu skreślona przez wszystkich.

Jestem już w szkole, nauczycielka była dosyć dziwna kazała mi o sobie opowiedzieć i mimo tego, że prawie nic nie powiedziałam kazała mi kończyć. Skończyłam na tym, że gram na gitarze. Jest to rzecz, którą naprawdę lubię. Ale kogo to obchodzi wszyscy skupili się na tym gdzie wcześniej mieszkałam. Opowiadam im o tym, jednak już zaczyna się to robić męczące. Z tego co zauważyłam przez przerwy, klasa jest dosyć zgrana. Dosyć. W miarę każdy z każdym się odzywa. Oczywiście widzę podział na tych, którzy uważają się za „fajniejszych” i tych co są lekko przez nich odrzuceni jednak nie wywołuje to żadnych kłótni po między nimi. Ja powiedzmy, że na razie będę „gadać” ze wszystkimi. Jest w klasie jeden chłopak, którym chyba nie uda mi się porozmawiać, on nie gada z nikim. Cały czas siedzi sam, od czasu do czasu ma słuchawki w uszach. Jest inny niż wszyscy. Inaczej się ubiera, zapewne słucha innej muzyki. Zastanawia mnie jedno… czy on sam nie chciał mieć znajomych, odwrócił się od nich… czy za to, że nie jest taki jak wszyscy go nie lubią. Widzę, że musi być mocny psychicznie, że wytrzymuje z tym, że jest sam, ale dręczy mnie myśl czy robi to z własnej woli czy jest nietolerowany. Mam nadzieje, że za niedługo się przekonam.

Siedzę teraz z kilkoma dziewczynami z mojej klasy. Gadają o ciuchach, butach i takich tam. Ta rozmowa jest taka nudna w zasadzie tylko siedzę i czasami słucham tylko co mówią. Momentami przestaje i myślę o „swoim świecie” nagle jedna z nich się odzywa.

-Haloo Ilona no to jakie? -nie wiedziałam o co w ogóle jej chodzi.

-Przepraszam, możesz powtórzyć pytanie? –nieśmiało, lekko jąkając się odpowiedziałam.

-Haha co ty taka zamyślona? Pytałam jakie buty Ci się podobają. Trampki? Czy może wolisz takie na obcasie? –czułam się zakłopotana, nie wiedziałam co jej na to odpowiedzieć.

-No więc –kurde musze coś wymyślić, nie powiem im prawdy, więc na szybko odpowiedziałam –trampki.

-Serio? –zapytała z niedowierzaniem –my wszystkie wolimy obcasy i to te wysokie. –fajnie, to ja nie jestem już „wszystkie”. Znając takie dziewczyny mogą mnie już nie lubić.

Dalej zajęły się swoją rozmową nie prosząc mnie już o moje zdanie, które jak widać nie spodobało się im. Zadzwonił dzwonek, na szczęście to już ostatnia lekcja. Kiedy już dobiegła końca przyjechała po mnie mama.
-I jak tam w nowej szkole? –zapytała.

-Jest okej. –krótko odpowiedziałam.

-Jak znajomi w klasie? –zadała kolejne pytanie

-Nie są źli. –nie chciałam zbytnio o tym gadać, oczywiście powiedziałam tak żeby się nie martwiła, tak na prawdę nie spodobali mi się. Jakieś dziewczyny gadające tylko o ciuchach, butach i ogólnie tych nudnych tematach. Nie gadałam ze wszystkimi jeszcze ale wydaje mi się że wszystkie takie mogą być. Chłopacy z klasy wydają się okej jak na razie chodź zaledwie gadałam z jednym. Ale ten jeden chłopak...ciągle myślę o nim i zastanawiam się czemu jest taki skryty. Z jednej strony myślę, że może być podobny do mnie, z drugiej może być zupełnie inny i może nie chcieć się do mnie nawet odzywać. Właśnie mama dojechała do domu. Zjadłam obiad. Resztę dnia spędziłam na odrabianiu lekcji, oglądaniu telewizji czyli w skrócie na nudzeniu się.
Andy

Ta nowa dziewczyna była trochę inna niż wszystkie. Na już prawie ostatnich przerwach kiedy trochę jej dały spokój z pytaniem o jej przeszłość, zaczęły gadać chyba na gorsze tematy niż wcześniej. Była zmieszana nie wiedziała co odpowiedzieć, była zupełnie w innym świecie. Ale dobra nie ważne. Ale lepiej zajmę się swoim życiem.

 Po szkole wróciłem do domu, jak zwykle do wieczora nic nie robiłem, później poszedłem spać.

__________________________

No to mam pierwszy rozdział! ;D  Zbyt długi niestety nie jest, ale mam nadzieje, że nie jest aż tak zły :) W sumie rozdział był już napisany wczoraj ponieważ miałam wenę. Ale dodaje go dopiero dziś. Póki wiem co pisać to pisze! ;D Zachęcam do czytania kolejnych rozdziałów! ;D